یاد او(قسمت دوم)
در پست اول در مورد درد مشترکی گفتیم که همگی به آن مبتلا هستیم دوری از خدا را می گویم این که مگر می شود انسان از هدف نهایی و غایت اصلی اش غافل باشد و محبت الهی که شراب طهور وجودش می باشد را بکلی فراموش کند
حداقل اگر رجوع کنیم به سیره امامان علیهم السلام و یا علمای دین خودمان خواهیم دید که چطور در زندگی خود غرق محبت الهی بودند و لحظه به لحظه زندگی شان را به همنشینی با پروردگار عالمیان صرف می کردند چه جمله ی زیبایی امیرمومنان شیخ عارفان علی علیه اسلام در دعای کمیل می گویند که انسان را به حیرت وا میدارد{یا الهی و سیدی و مولای و ربی، صبرت علی عذابک فکیف اصبر علی فراقک: مولای من! گیرم که بر عذاب تو شکیبا باشم، اما چگونه بر دوریت صبر کنم؟!}
ما نه تنها از عشق اولیای خدا بی خبریم و حالات آنان را نداریم حتی حالات علما و شهدای خود را نیز در خود نمی بینیم در ادامه شما را به وصیت نامه شهید باغانی توجه می دهم تا شاید به برکت و اخلاص شهدا در دل ما هم آتشی از محبت الهی طنین انداز شود.
امام خامنه ای در مورد نوشته های شهید باغانی می فرمایند:
نوشته‌جات شهید عزیز را مکرر، خوانده و هر بار
بهره و فیض تازه‌ای از آن گرفته‌ام. این را باید بزرگترین فرآورده انقلاب
بدانیم که مردانی در سنین جوانی و در میدان نبرد، معرفت و بصیرت پیران
طریقت را پس از سال‌ها سلوک و ریاضت به دست آورده و به کار بسته‌اند و این
تحقق وعده‌ی الهی است که: «والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا...» جوانانی
از این قبیل شایسته است که الگوی جوان مسلمان و راهنمای همگان باشند.
بسم رب الشهدا والصدیقین
اینجانب
ناصرالدین باغانی بنده ی حقیر در درگاه خداوندم .چند جمله ای را به رسم
وصیت می نگارم . سخنم را درباره ی عشق آغاز می کنم ما را به جرم عشق موأخذه
می کنند .گویا نمی دانند که عشق کناه نیست امّا کدام عشق؟ خداوندا معبودا
عاشقا،مرا که آفریدی عشق به پستان مادر را به من یاد دادی ، امّا بزرگتر
شدم ودیگر عشق اولیه مرا ارضاء نمی کرد پس عشق به پدر ومادر را در من به
ودیعت نهادی.مدتی گذشت، دیگر عشق را آموخته بودم امّا به چه چیز عشق ورزیدن
را نه،به دنیا عشق ورزیدم به مال ومنال دنیا عشق ورزیدم . به مدرسه عشق
ورزیدم . به دانشگاه عشق ورزیدم امّا همه ی اینها بعدِ مدت کمی جای خود را
به عشق حقیقی و اصیل داد یعنی عشق به تو . (یَومَ لا یَنْفَعُ مال وَلا
بَنُون ) فهمیدم که وقتی شرایط عوض شود یَفِرّالْمرءَ مِنْ اَخیهِ و
صاحِبَتهِ و بَنیهِ و اُمّهِ وَاَبیهِ،پس به عشق تو دل بستم بعد از چندی که
با تو معاشقه کردم یکباره به خود آمدم ودیدم که من کوچکتر از آن هستم که
عاشق تو شوم وتو بزرگتر از آن هستی که معشوق من قرار گیری،فهمیدم در این
مدت که فکر می کردم عاشق تو هستم اشتباه می کرده ام ، این تو بودی که عاشق
من بوده ای و من را می کشانده ای ، اگر من عاشق تو بودم باید یکسره به
دنبال تو می آمدم .ولیکن وقتی توجه می کنم می بینم که گاهی اوقات در دام
شیطان افتاده ام ولی باز مستقیم آمده ام حال می فهمم که این تو بوده ای که
به دنبال بنده ات بوده ای، و هرگاه او صید شیطان شده، تو دام شیطان را پاره
کرده ای و هر شب به انتظار او نشسته ای تا بلکه یک شب او را ببینی ، حالا
می فهمم که تو عاشق صادق بنده ات هستی ، بنده را چه ، که عاشق تو بشود
(عَنقا شکار کرکس نشود دام باز گیر) آری تو عاشق من بودی و هر شب مرا بیدار
می کردی و به انتظار یک صدا از جانب معشوق می نشستی. اما من بدبخت ناز می
کردم و شب خلوت را از دست می دادم و می خوابیدم ! اما تو دست بر نداشتی و
انقدر به این کار ادامه دادی تا بالا خره منِ گریز پای را به چنگ آوردی و
من فکر می کردم که با پای خود آمده ام
وه چه خیال باطنی !! این کمند
عشق تو بود که به گردن من افتاده بود . مرا که به چنگ آوردی به صحنه ی
جهادم آوردی ، تا به دور از هر گونه هیاهو با من نبرد عشق ببازی من در کار
تو حیران بودم و از کرم تو تعجب می کردم . آخرتو بزرگ بودی و من کوچک !! تو
کریم بودی و من ل‍ئیم ! تو جمیل بودی و من قبیح ، تو مولا بودی و من
شرمنده از این همه احسان تو بودم .کمند عشقت را محکمتر کردی و مرا به خط
مقدم عشق بردی ، در آنجا شراب عشقت را به من نوشاندی وچه نیکو شرابی بود .
من هنوز از لذت آن شراب مستم . اولین جرعه ی آنرا که نوشیدم مست شدم ودر
حال مستی تقاضای جرعه های دیگر کردم . امّا این بار تو بودی که ناز می کردی
و مرا سر می گرداندی ، پیاله ام را شکستی ، هر چه التماس می کردم تا از
حجاب ظلمانی بیاسایم ، ندادی و زیر لب به من خندیدی و پنهانی عشوه کردی
اکنون من خمارم و پیاله به دست ، هنوز در انتظار جرعه ای دیگر از شراب عشقت
به سر می برم . ای عاشق من !! ای اله من !! پیاله ام را پر کن و در خماریم
نگذار. تو که یک عمر به انتظار نشسته حال که به من رسیده ای چرا کام دل بر
نمی گیری؟ تو که از بیع و شراء متاع عشق دم می زنی، چرا اکنون مرا در
انتظار گذاشته ای ؟ اگر بدانم که خریدار متاعم نیستی و اگر بدانم که پیاله
ام را پر نمی کنی ، پیاله ی خود را می شکنم و متاعم را به آتش می کشم تا در
آتش حسرت بسوزی و انگشت حسرت به دندان بگزاری
امّا شهادت چیست ؟
آنگاه که دو دلداده به هم می رسند و عاشق به وصال معشوق می رسد وبندۀ خاکی به جمال زیبای حق نظر می افکند و محو تماشای رُخ یار می شود ،آن هنگام را جز شهادت چه نام دیگری می توانیم داد ؟ آن هنگام که رزمنده ای مجاهد ، بسویدشمن حق می رود و ملائک به تماشای رزم او می نشینند و شیطان ناله بر می آورد و پای به فرار می گذارد و ناگهان غنچه ای می شکفد،آن هنگام را جز شهادت چه نام می توانیم داد؟
شهادت خلوت عاشق و معشوق است .شهادت تفسیر بردار نیست .(ای آنانی که در زندان تن اسیرید، به تفسیر شهادت ننشینید که از درک قصۀ شهادت عاجزید . فقط شهید می تواند شهادت را درک کند.)شهید کسی نیست که ناگهان به خون بغلتد و نام شهید به خود گیرد ، شهید در این دنیا قبل از آینکه به خون بتپد ، شهید است .و شما همچنان که شهیدان را در این دنیا نمی توانید بشناسید و بفهمید ، بعد از وصل شان نیز نمی توانید درکشان کنید . شهید را شهید درک می کند.اگر شهید باشید شهید را می شناسید و گرنه آئینۀ زنگار گرفته ، چیزی را منکعس نمیکند که نمیکند. برخیزید و فکری به حال خود بکنید که شهید به وصال رسیده است و غصه ندارد شهیدان به حال شما غصه می خورند، و از این در عجیبند و حیرت می کنند که چرا به فکر خود نیستند . به خود آیید و زندان تن را بشکنید . قفس را بشکنید وتا سر کوی یار پرواز کنید و بدانید کهبرای پرواز ساخته شده اید نه برای ماندن در قفس، این منزل ویران را رها کنید و به ملک سلیمان در آیید.
ای خوش آن روز کز این منزل ویران بروم / رخت بر بندم و تا ملک سلیمان بروم
